over talenten, engagement en professionaliseren als leraar.....
'Waar liggen je talenten?' werd me gevraagd. En hoe gebruik je die in je onderwijspraktijk? Dat was niet iets waar ik zo snel kon op antwoorden. Gelukkig was er de sneltest van De Wulf die me bij de talententoolbox bracht en die mijn talenten mooi in persoonlijkheden goot. Ik kon al gelijk een heleboel zaken afvinken: ik ben geen grenzenverlegger en al zeker geen kennisspons of planmaker. En ik wordt al moe wanneer ik de omschrijving van een ontrafelaar lees. Maar ik herken me wel in een heleboel andere persoonlijkheden, een beetje kansengever, woordkunstenaar en aansteker. Maar het mochten er maar 3 zijn en dat moet dan toch een beetje kloppen. Wel hier dan:
Ik ben een creatieve maker, met direct daaraan gelinkt een mooimaker. OK, dat zijn er al gelijk 2 maar dan ben ik maar een creatieve mooimaker. Ik ben graag bezig met mijn handen maar dan liefst om zaken esthetisch mooier te maken. Ik zou mijn klaslokaal het liefst mooi aankleden, er een aangename en mooie werkomgeving van maken en daar zou ik gerust de handen uit de mouwen voor willen steken. Helaas, gedeelde lokalen blijven liefst zo onpersoonlijk mogelijk. Dan maar tijd steken in presentaties. Ik kan me verliezen in de zoektocht naar het juiste beeld ter illustratie van een hoofdstuk, werk te vaak tot ver na bedtijd aan de powerpoint voor de volgende dag. En ik probeer ook mijn leerlingen dat gevoel voor esthetiek bij te brengen. Een mooie presntatie heeft al gelijk een streepje voor.
Ik ben ook een doordenker. Niet de persoon die heel ad rem zijn mening heeft klaarstaan en koppig vasthoudt aan principes of een eerste gedacht. Ik luister graag naar andere meningen om die dan naast de mijne te leggen, de goeie zaken eruit te filteren of argumenten te verzamelen om die mening te counteren. Maar dat vraagt wat tijd en dat is vaak een probleem. Talloze vergaderingen meegemaakt waarop nu en dadelijk moest worden beslist om dan op weg naar huis pas tot andere en gefundeerde conclusies te komen. De mensen rondom mij en collega's weten dat ondertussen en appreciëren mijn doordachte mening, ook al komt die wat later.
Misschien is dat ook omdat ik tenslotte een positivo ben. Het glas is altijd halfvol, ik focus op de voordelen en niet op de mogelijke nadelen. En ik lach veel dingen weg (al is dat soms niet altijd gepast maar dat besef ik dan pas later, als doordenker nietwaar). Maar positivo zijn heeft me zeker dit jaar al veel geholpen. Mijn onderwijstraject was er een van snel schakelen, improviseren en soms gewoon het beste ervan maken. Ik hop al en heel schooljaar van de ene school naar de andere, alweer nieuwe collega's, van 'alles staat in teams' naar smartschool of canvas. 4 mailboxen vol schoolberichten en net wanneer je cursisten wat beter leert kennen is de vervanging gedaan en kom je weer ergens anders terecht. Dan helpt het wel dat ik dan telkens vooral meeneem wat ik alweer heb geleerd en hoeveel mooie mensen ik heb leren kennen.
Comentários